In gesprek met de kok

Dat ik van lekker eten hou dat mag wel duidelijk zijn. Graag kook ik zelf, voor een doordeweekse maaltijd of een uitgebreid diner met vrienden ik vind het beide leuk om te doen. Daarnaast ga ik ook graag uit eten en laat ik mijn smaakpapillen verwennen door de kok. In het begin van allergie vond ik het erg lastig, als student ga je al snel naar een pizzeria of eetcafé. Een pizzeria is behoorlijk lastig met alle pizza's en pasta's gemaakt van speltbloem. Wat betreft een eetcafé; daar wordt over het algemeen toch veel gewerkt met kant en klare producten met diverse toevoegingen die ik niet mag hebben. 

Heel generaliserend, vaak werken er in deze eetgelegenheden studenten en de een gaat er serieuzer mee om dan de ander. Zeker in het begin ging ik ook niet heel serieus om met mijn allergie. Ik krijg er tenslotte alleen maar eczeem van, het is niet dat ik in shock raak en met een epi-pen rondloop. Deze houding zou zeker mee hebben gespeeld dat ik niet altijd even serieus genomen werd. 

Ze lust het niet

Toen ik zelf in de bediening werkte werd er ook regelmatig aangeven dat iemand ergens allergisch voor was. Niet ieder restaurant ging hier even goed mee om. Van een vriendinnetje heb ik gehoord dat ze bij het restaurant waar zij heeft gewerkt de producten er gewoon in lieten zitten. Negen van de tien keer aten de mensen het dan ook gewoon op. Soms was dit niet het geval en werd het gerecht terug naar de keuken gestuurd, daar werden dan de producten eruit gehaald waar die persoon allergisch voor was. Op het moment dat iemand een contactallergie heeft is het dan al foute boel. Ik heb ook met eigen ogen gezien dat bepaalde dingen er 'gewoon' tussenuit werden gehaald. 

Sceptisch vs serieus

Ik ben mij bewust dat dit bij mij ook gebeurd. Zeker in de begin jaren dat ik mijn allergie had, ik deed er nonchalant over, dus waarom zou een wildvreemde er wel serieus mee om gaan. Tegenwoordig ga ik er wel serieus mee om en dat heeft als resultaat dat mijn huid er super uit ziet en ik nauwelijks nog eczeem heb. Daar komt bij dat ik steeds beter weet in welke producten mijn allergieën in verwerkt worden waardoor ik gerichter vragen kan stellen. Hierdoor gebeurd het steeds vaker dat de kok naar de tafel wordt gestuurd of dat ik naar de kok toe kan. Het gesprek met de kok is steeds gelijkwaardiger aangezien ik weet wat ik er in bepaalde producten hoort te zitten. Bijvoorbeeld de mayonaise: wanneer deze zelf is gemaakt weet ik voldoende. 

Moet wel eerlijk bekennen dat het soort restaurant ook echt wel uit maakt. Even snel wat eten bij een eetcafé is geen optie, de klasse daarboven weet over het algemeen al beter om te gaan met allergieën.